maandag 11 juli 2011

Le grande finale

De uitvoering van de proeven schommelde tussen slecht en dramatisch slecht. Esther reed een parkeergarage in  en vroeg zich oprecht af: 'wat doen al die mensen achter ons nou moeilijk?' Pim was zo blij als een kind toen Karin van de jury hem een aai over zijn bol gaf. Kor: ‘Dat is omdat je een kijkcijferkanon bent, niet omdat je zo goed rijdt! Soms dachten we de jury te slim af te zijn. Bijvoorbeeld door een aanhanger handmatig in een parkeervak te duwen. In the heat of the moment leek zoiets een briljante ingeving. Jammer genoeg kwam het op beeld meer op een brainwave van Barbie uit Oh Oh Cherso! Zelf vond ik dat ik de slipbocht met coureur Yelmer Buurman wel redelijk gereden had; zelfs Ruben gaf me een complimentje. Dat ik zijn piepschuimen evenbeeld omver had gereden, zag hij door de vingers, maar de jury trok wederom een gezicht als een stel oorwurmen!
Uitwijken zonder remmen ging best wel goed, maar net toen ik de stijgende lijn aan het bejubelen was, kwam de Jeep proef… Zet Eef en mij in de modder neer met onze kittige jurkjes - dat is vragen om problemen. Het ergste was nog wel dat ik de macht over het stuur verloor en bijna een paar cameramannen omver reed. Ik had de arme stakkers totaal niet gezien, mede doordat mijn ogen volgens een oogmeting -1,25 en -3,25 bleken te zijn...! Ik baalde dat ik nog melig en grappenmakend verder was gegaan en was me er niet genoeg van bewust dat het echt gevaarlijk was. Gelukkig kwam er uit onverwachte hoek een hulp... Ruben bood me een vaderlijke schouder aan en snotterend vertrouwde ik hem toe dat mijn Safariliedje zingen ook maar een stoere houding was. Eigenlijk vond ik het heel erg dat ik niet kon autorijden!!
De crew mocht eindelijk een beetje integreren met de kandidaatjes en het hoogtepunt was wel dat ze een karaoke versie van 'We are the world' voor ons zongen. Dat nachtegaaltje Ruben benedengemiddeld scoorde met de Singstar- karaokeset, maakte onze dank er niet minder op! In het hotel waren de laatste gezellige uurtjes aangebroken. In de bar werd de champagne opengedraaid om te vieren dat de opnames er bijna opzaten. Esther: 'Ik weet niet welke kant ik op moet draaien...Dat heb ik met het stuur nou ook altijd!' De champagne werd door Pim uitgeplast op een wel hele rare plek.... Op miraculeuze manier ging namelijk de deur van het zwembad om twee uur ‘s nachts open. Een voor een sprongen de kandidaatjes  in ondergoed het zwembad in..! Het hotelpersoneel had al schoon genoeg van onze sterallures, nog voordat we überhaupt op de buis waren!
En toen was daar het moment van de waarheid...Niet twee, maar drie kandidaten kregen de twijfelachtige eer om in Parijs de ´grande finale´ te rijden!
Dat Pim achter de schermen net zo ijdel is als op TV, bleek wel toen we die dag om kwart over 5 de deur uit moesten. 'Ik heb een bad hair day Mar, ik móet mijn haar opnieuw wassen!' Met grof geweld moest hij het huis uit worden gesleept en we haalden op het nippertje de Thalys. In deze hogesnelheidstrein kleedde Pim zich om in het gangpad, en schuwde niet om een kleine ‘show du fashion’ in zijn onderbroek te geven. De Fransen waren niet echt onder de indruk van dit exhibitionisme en waren blij dat we in Parijs aankwamen. Vanaf het moment dat ik 1 miljoen auto’s zag krioelen en claxonneren, kwam er een grote knoop in mijn maag. Dit werd niet beter door de mooie bril die me zou moeten helpen in deze verkeerschaos, want toen ik het ding opzette werd alles wazig voor mijn ogen... En ja hoor, toen ik wegreed had ik alweer ruzie met de ruitenwissers en had ik bijna een voetganger onder mijn bumper. De toon was gezet en ik raakte in een staat van total panic toen ik moest inparkeren (toch al niet mijn sterkste kant). De auto maakte allerlei vreemde piepgeluiden en ik hoorde ze wel, maar registreerde ze vooral als irritant in plaats van functioneel. Dit had tot gevolg dat ik de achterlamp verbrijzelde tegen een hek, en toen wilde ik alleen nog maar naar huis. Voor de tweede keer stortte ik me huilend in Rubens armen, de beste man zou een carrière als Dr. Rossi kunnen beginnen!
Toen het Pims beurt was, dacht hij zelf dat hij reed als de gemiddelde Fransman. Helaas kwam hij qua taal niet verder dan iedereen te begroeten met “Bonjour boulevard”! Ruben stond doodsangsten uit maar kwam er -toen nog- zonder schrammen vanaf….!
De volgende dag echter brak het uur van het ongeluk aan. Ik moest voorin en Esther werd verteld dat zij achter Pim moest gaan zitten; ondanks het feit dat zij opmerkte dat daar geen gordel zat. Zoals iedereen ondertussen heeft kunnen terugzien maakte Pim vaart en verloor hij op een gegeven moment de macht over het stuur en zijn pedalen. De safety car doemde razendsnel op in ons gezichtsveld en je leven flitst aan je voorbij… Toen de klap kwam zei mijn primaire instinct alleen maar: wégwezen!! Toen we onszelf in veiligheid hadden gebracht zagen we Ruben pas liggen en dat was natuurlijk de schrik van ons leven. Pims schuldgevoel was onbeschrijflijk en we zaten uren in onzekerheid totdat bekend werd dat het goed met hem ging.
We gingen met Pim naar het ziekenhuis voor een check up en hij wilde heel graag bij Ruben langs om zijn spijt te betuigen. Toen we hem in het ziekenhuisbed zagen liggen, waren we zo onnoemelijk blij dat hij er met wat lichte verwondingen af was gekomen. Gelukkig maakte Ruben al snel weer grapjes en wilde zelfs alweer verdergaan met het opnemen van het programma, wat een die-hard!! Pim had zichzelf door de opluchting ook weer een beetje teruggevonden en overhandigde zijn bloemetje: “Wel schuin afsnijden hè!”
Ruben heeft ongelooflijk veel geluk gehad en gelukkig zijn ook wij er goed vanaf gekomen. Pim heeft tot op de dag van vandaag last van het ongeluk. Op tv wordt met montage natuurlijk een bepaald stereotype neergezet. Maar in tegenstelling tot wat sommige mensen over hem denken, is hij een ongelofelijk lieve, gevoelige en sociale jongen. Ik mag dan wel niks gewonnen hebben, ik heb in ieder geval hem leren kennen! Ook Esther is een superleuke, getalenteerde en vooral slimme meid – ze heeft gewoon een blinde vlek voor de versnellingspook. Ze mag na de grande finale verder oefenen in haar Peugeot 107 die ze helemaal verdiend heeft – ‘ik heb in mijn hele leven alleen nog een chocolade ijslollie gewonnen!’
Gaat het ooit nog goedkomen met Pim? Gaat jurylid Fraukje hem flink onder handen nemen tijdens de rijlessen? En kunnen de kandidaten nog normaal over straat?  Houd de website in de gaten voor een update!
Leuk dat jullie meekeken en liefs,
Marianne










11 opmerkingen:

  1. hey lieve schat!

    ik vind dat je geweldig schrijft! lees het altijd weer met plezier:)!

    dikke kus xxx pim (hysterische homo)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hey dochter,
    nou het zit er op... 'k heb je veel plezier zien hebben met de opnames en alle gezellige dingen er omheen. je bent mijn aller-aller-aller-dapperste chauffeur!
    xxx nelleke

    BeantwoordenVerwijderen
  3. He Mar,
    Ik sluit me bij Nelleke aan: heel knap dat je hierin gesprongen bent, écht met de bedoeling om beter te leren rijden! Ik vond je hilarisch op tv en heb (zoals altijd) genoten van je blogs.
    X Beurs

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo Marianne!
    Het was een bijzondere ervaring om een nichtje te hebben die de BN-erstatus heeft bereikt.
    Goed gedaan, en fantastisch beschreven al die weken.
    Bedankt!
    Gudy

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hey Marianne, geweldige blog weer. Je weet alles zo droog te beschrijven, ontzettend leuk! Bedankt dat je ook nog deze laatste ervaringen op papier hebt gezet, dat maakt het plaatje compleet.
    Veel succes op de weg ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hee lieffie,
    Wij waren op vakantie in Italië en hebben met het thuisfront moeten bellen voor de uitslag. Jammer dat je de auto niet gewonnen hebt, maar je mag die van mij wel lenen hoor, ik wil stiekem een nieuwe auto en om van de huidige af te komen dacht ik gelijk aan jou ;)
    Dikke kus XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik kan me voorstellen dat het niet prettig is om te horen dat je een slechte chauffeur bent, maar het kan erger:

    1. Er is een rijinstructeur geweest die jou heeft aangemeld voor het examen i.p.v. te zeggen dat je beter nog een paar lessen extra kunt nemen.

    2. Er is een examinator geweest die jou je rijbewijs heeft gegeven en daarmee de onterechte indruk dat je goed genoeg kunt rijden om deel te nemen aan het verkeer

    3. Er zijn programmamakers geweest die willens en wetens onnodig het leven van Ester in gevaar hebben gebracht, want dat was blijkbaar minder van belang dan een goed camerashot

    4. Diezelfde programmamakers zijn niet op het idee gekomen om de presentator en de cameraman achter een betonnen muurtje te zetten (bij wegwerkzaamheden aan de snelweg rijdt er een vrachtwagen geladen met tien ton beton achter de maaiers van de middenberm aan om dit soort ongelukken te voorkomen)

    Zelf zie ik vooral winst in het programma, waar je zelf als lachebekje binnenkwam lijk je er nu wel van doordrongen dat deelname aan het verkeer een serieuze zaak is, en bleek je niet te ijdel om die bril aan te nemen en te gebruiken (jammer dat ze je die niet eerder hadden gegeven, want aan een bril, of andere sterkte van de glazen, ook als het beter bij je oogafwijking past, moet je altijd even wennen). Kwestie van rustig blijven autorijden en verkeersdeelname serieus blijven nemen zoals je tijdens het programma geleerdt lijkt te hebben en dan kun je nog een prima chaufeuse worden.

    Deze positieve kanten zie ik trouwens ook bij Pim, jammer dat daar in het programma geen aandacht voor was. Ik ben in ieder geval blij dat ze Pim wel van rijlessen voorzien, voornaamste is dat zijn "kop in het zand" reflex (handen voor de ogen slaan) als het mis dreigt te gaan wordt aangepakt. In plaats hiervan koppeling en rem intrappen en handen aan het stuur blijven houden in combinatie met die rijlessen lijkt me dat het ook met Pim nog helemaal goed kan komen.

    Nee, waar ik me echt zorgen over maak zijn die mensen die opgegeven worden maar aan het programma weigeren mee te werken, of degene die zonder of met een in beslag genomen rijbewijs de nederlandse wegen onveilig maken.

    Zelf probeer ik Parijs overigens zo veel mogelijk de mijden, mocht ik er toch ooit verzeild raken dan neem ik gewoon een taxi :)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Je laatste alinea:
    Gaat het ooit nog goedkomen met Pim? Gaat jurylid Fraukje hem flink onder handen nemen tijdens de rijlessen? En kunnen de kandidaten nog normaal over straat? Houd de website in de gaten voor een update!

    Nou, ik ben benieuwd! Wanneer komt het?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Ischa, Hier marianne. Ik kan toch wel stellen dat jij de grootste fan van het programma was dus hier even een berichtje. Ik rijd inmiddels elke dag met het grootste gemak in ZuidAfrika, waar ik heen geemigreerd ben. was even wennen aan de linkerkant, en ik ben dan ook al wel 2 kleine ongelukjes verder, maar het gaat ok nu ;-) Pim heeft naar mijn weten nooit de rijlessen afgerond, hoe het verder met hem gaat weet ik niet. Normaal over straat konden we alleen tijdens het programma niet, en daarna waren er ook nog wel malloten die op me afkwamen. Hier in ZA heb ik er gelukkig geen last meer van. Nu genieten van seizoen 2? heb het zelf nog nooit gezien. Groetjes, Marianne

      Verwijderen
  9. If some one wants expert view regarding blogging after that i suggest him/her to pay
    a visit this weblog, Keep up the fastidious job.

    Also visit my web page; acoustic guitar chords for beginners

    BeantwoordenVerwijderen